Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de grondstoffenstad van Curaçao. Met elkaar en mijn collega’s heb ik verschillende banen toegevoegd die bedoeld waren om het gevarieerde waterleven, dat floreerde in het kristalheldere water van Curaçao, te beschermen.
Curaçao had eigenlijk mijn ogen geopend voor de aantrekkingskracht van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker permanent met me mee zou brengen. Mijn ervaring als docent bij een fellowship had niet alleen mijn perspectieven verruimd, maar had ook een blijvende stempel op mijn hart gedrukt, waardoor ik een trouwe supporter van betrouwbare toeristen werd en een enthousiaste Stage op Curacao vakantieganger die graag de verrassingsschatten van de wereld wilde ontdekken. Toen ik aan boord van het vliegtuig naar huis stapte, besefte ik dat mijn reis naar het Caribisch gebied eenvoudigweg het begin was van een leven vol expedities, ontdekkingen en verkenningen.
Ik had ook de kans om getuige te zijn van de duurzaamheid en vastberadenheid van de individuen in moeilijke tijden. Het eiland kreeg te maken met een groot aantal natuurlijke catastrofes, maar toch waren het buurtgevoel en de standvastige geest van de Curaçaoënaars absoluut motiverend.
Een van de hoogtepunten van mijn reis was de mogelijkheid om buurtfeesten en gebruiken te ervaren. Elk gerecht was een kookervaring, en ik merkte dat ik verrukte van smaken waar ik niet genoeg van kon krijgen.
De achtergrond en samenleving van Curaçao waren bovendien zeer interessant. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd.
Terwijl het zonlicht onder het perspectief zakte en de lucht opnieuw schilderde met oranje en roze tinten, ontdekte ik mezelf op het aantrekkelijke eiland Curaçao, helemaal klaar om aan een reis te beginnen die mijn leven voor altijd zou veranderen. Deze kleine Caribische schat, genesteld in het zuidelijke deel van de Kleine Antillen, zou zeker mijn thuis zijn voor de volgende paar maanden, terwijl ik als geen ander aan een onderwijsgemeenschapsreis begon.
Naarmate de dagen zich ontwikkelden tot weken, en de weken tot maanden, werd mijn leservaring op Curaçao uiteindelijk groter dan alleen maar een werkervaring; het was een levensveranderende ervaring. Ik ontdekte dat het Caribische verlangen niet zozeer pittoreske kustlijnen en leidende handbomen was; het had te maken met het overvloedige scala aan samenlevingen, de initiatieven tot behoud en de authentieke warmte van individuen die van Curaçao een heel bijzondere locatie maakten.
Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao zelfs meer was dan alleen een bezoekerslocatie; het was een locatie waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke elegantie op een uniforme en unieke manier met elkaar verbonden waren. Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de grondstoffenstad van Curaçao. Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te ontdekken, en Curaçao was niet ontevreden. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd. Curaçao had mijn ogen geopend voor de aantrekkingskracht van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker voor het leven met me mee zou nemen.
De eerste paar weken waren snel van opwinding en verandering. Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao groter was dan alleen een reizigersbestemming; het was een locatie waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke elegantie op een uniforme en speciale manier met elkaar verbonden waren. Door de levendige tinten van het op Nederland geïnspireerde ontwerp, de levendige ritmes van de regionale liedjes en de verrukkelijke geur van Caribisch eten leek het meteen alsof ik een ansichtkaart binnenstapte.
Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te ontdekken, en Curaçao stelde niet teleur. Door te wandelen door het Christoffel National Park kon ik mezelf onderdompelen in de gevarieerde en rijke planten en dieren van het eiland, wat veel te maken had met de vlakke landschappen van mijn geboortestad.
Het eiland was eigenlijk mijn tweede thuis geworden, en het afscheid nemen was slechts een van de meest bitterzoete minuten van mijn leven. Ik verliet Curaçao met een hart vol herinneringen, gloednieuwe relaties en een veel dieper begrip van de wereld. De lessen die ik ontdekte op het gebied van ecologisch behoud, multiculturalisme en de robuustheid van het gebied zijn mij bijgebleven en hebben mijn kijk op het leven en mijn toekomstige ondernemingen gevormd.
De mensen op Curaçao waren enkele van de populairste en meest uitnodigende mensen die ik ooit eerder tevreden had gesteld. Hun gevoel van voldoening op hun eiland en hun enthousiasme om hun samenleving en gewoonten met mij te delen, hebben een blijvende stempel op mijn hart gedrukt.